Ratelslangen maakten vroeger geen geluid

Ratelslangen staan niet alleen bekend om het ratelende geluid dat ze produceren, de soort heeft er zelfs zijn benaming aan te danken. Uit onderzoek blijkt nu dat ratelslangen in het verleden helemaal geen ratelend geluid maakten. Sterker nog, ze waren niet in staat enig geluid te produceren met hun staart.

Schudden met staart als waarschuwing

Uit recent onderzoek blijkt dat de primitieve voorouders van de ratelslang zoals we deze nu kennen waarschijnlijk geen ratelend geluid konden produceren met hun staart. Amerikaanse onderzoekers ontdekten dat ze in plaats daarvan hun staart in stilte heen en weer schudde wanneer ze zich bedreigd voelden en tot aanval overgingen. Een ratelend geluid ontbrak hierbij.
Door tientallen slangensoorten te onderzoeken die verwant zijn aan de moderne ratelslang kwamen de onderzoekers tot deze conclusie. Bij soorten die het meest verwant zijn, werd het schudden van de staart opvallend vaak waargenomen; aanzienlijk vaker dan bij soorten die verder van de ratelslang afstaan.

Volgens de onderzoekers was het schudden van de staart bij de verre voorouders van de hedendaagse ratelslang waarschijnlijk een schrikreactie waarmee de slang roofdieren waarschuwde voor een naderende aanval. Toen het ratelende geluid hierbij kwam, werd het ineens een veel effectiever waarschuwingsmiddel.

Het ontstaan van de ratel

Het ratelende geluid lijkt vrij plotseling te zijn ontstaan. Vermoedelijk is de verharde huid die het ratelende geluid produceert aan het uiteinde van de staart ontstaan door een genetische afwijking bij een beperkt aantal slangen, al is dit niet met zekerheid te zeggen. Volgens de overlevingstheorie zou het vervolgens zo kunnen zijn dat de slangen met deze afwijking effectiever jaagden door de aanwezigheid van het geluid, waardoor de slangen met deze afwijking beter hebben kunnen overleven en zich daardoor beter hebben kunnen voortplanten.